கோயிலுக்கு போனாலாவது
உன்னை ஞாபகப்படுத்த எதுவும்
இருக்காது என்றுதானிருந்தேன்
ஏனோ என்னை கண்டதும் குருக்கள்
உந்தன் பெயரில் உள்ள மந்திரத்தையே
திரும்ப திரும்ப சொல்கிறார்
உன்னை சந்திக்க பேருந்தில்தான்
வருகிறேன் ஏதோ நான் விமானத்தில்
வருவது போல் இடுப்புபட்டியை தேடுகிறேன்
எனக்காக நீயும் உனக்காக நானும்
விட்டுக்கொடுக்கும் போட்டியில்தான்
இன்னும் பிரியாமல் கூட வருகிறது
சமாதான புறாவாக நம் காதல்
உன்னை சந்திக்கும் போது
கருக்கொள்கிறது உன்னை
பிரியும்போது கவிதையாய் பிறக்கிறது
தயவு செய்து என்னை கவிஞன்
என்று உண்மை சொல்லாதே கிறுக்கன்
என்று பொய் சொல்லிவிடு அது போதும்
எனக்கு நான் பொய் சொல்லாதவன் என்று
நீ நம்பிவிட
நிலையில்லாத வாழ்க்கையில் எதிலும்
நிம்மதி இல்லமால் வாழ்ந்து வந்தேன்
அனாதையாய் நானும் எங்கிருந்து
வந்தாய் நீ என் நிம்மதியாகவும்
என் ஆயிரம் உறவுகளின் சொந்தகாரியாகவும்
