மொட்டுக்கள் பூக்கட்டுமென நீரில் விட்டுவைக்கிறாய்.
உன் கூந்தலேறியதும் அவை
இளமை திரும்பி மீண்டும் மொட்டுக்களாவது உனக்கு தெரியுமா?
கடலுக்கும் கரைக்குமான எல்லையை வரைய முடியாமல் தத்தளிக்கிறது
அலை… நட்புக்கும் காதலுக்குமான எல்லையை
வரையறுக்க இயலாத இதயம்போல!
இருவரும் சேர்ந்து ஊதிய பலூனில்
காற்றுக்குப் பதில் முத்தங்களை நிரப்பிக்கொண்டிருந்தோம்.
கயிறறுந்து பறந்துகொண்டிருந்தது காதல்!
உறங்கிய பிறகு உன் நெற்றியிலிட்ட
ஒற்றை முத்தத்தில் இரட்டைச்சத்தம் எப்படி?
இரண்டாவது சத்தம் கனவில் நானிட்ட பதில் முத்தமடா!
முழுவாழ்வையும் ஒரு நாளுக்குள்
அடக்கி அதன் பகல்பொழுதை நிறைவுசெய்து
இரவுப்பொழுதை துவக்கி வைத்திருக்கிறது உனது பிரிவு.
