உங்களுடன்....

உன்னை விடை கொடுத்து
பிரிய போகும்...
நிமிடங்களில் தான் நான் அறிந்தேன்
பிரிவின் வலியை...

விடை கொடுக்க மனம் இன்றி
உன் இதயத்துடன் போராட்டம்
நடத்தி கொண்டிருக்கின்றேன்..

உன்னை நான் பிரியவா இல்லை
உயிரை நான் பிரியவா...

இரண்டு வினாக்களுக்கும்
மத்தியில் என் பயணம்
நீ அறிவாயா நீ....

அப்படி என்ன
நீ அழகாய் தான் இருப்பாயா...
இல்லையே....
அப்படி என்றால் இதுவரை நீ அன்பாய் தான்
பேசியிருப்பாயா... இல்லையே..

இருந்தும் உன்னை தான் என் மனம்
தொடர விரும்புகின்றது..
தனிமையில் உன் நினைவுகளுடன் தான்
வாழ்கின்றேன்..

நீ என் பக்கம் திரும்புவாய்
என்ற நம்பிக்கையுன்...
உன் இதயத்தில் நான் இல்லையா...
உன் வார்த்தையால் என்னை கொள்ளாதே...

உன்னிடம் பேசிட ஆசைகள்
கோடிதான் இருந்தும்
முடிவதில்லை... உன்னுடன்
பேசிவிட....

நீ சினுங்குகின்றாய்..
சிறுபிள்ளை போல்
உன் சினுகள்களில் நான்
உனக்குள் சிறையாகி போகின்றேன்..

உன் இதயத்தில் ஓர் இடம் வேண்டும்
எனக்காக... தருவாயா...

புதுநிலா புன்னகைத்தாய்
பௌர்ணமி என உரைத்தாய்
மயங்கினேன் பெண் உனக்காய்
மறைமுகக் காதலிட்டாய்

விண்ணிலே வெட்கம் சிட்டாய்
பறந்ததே பூக்கும் மொட்டாய்
புரிந்ததால் புலமைப் பித்தாய்
புகழிடப் போர் தொடுத்தாய்

பொய்களால் என்னை சுட்டாய்
பொறுமைக்கு விலங்கு இட்டாய்
தாயக தாய்மை சொத்தாய்
இருந்த மண் பெண்மை வித்தாய்

புனலிடை வெம்மை என்றாய்
அனலிடை குளிர்மை கொண்டாய்
திருமணத் திடலில் நின்றாய்
நகைகளால் மின்னும் முத்தாய்

உன்நெற்றியில் சிவப்புப் பொட்டாய்
இருக்கும் என் ஆண்மை பட்டாய்
நம்பினேன் இவற்றை முற்றாய்
நளினத்தில் நகைமை விட்டாய்

நடித்திடும் நாடகக் கதையாய்
எழுதிடும் கவிஞர்கள் பாட்டாய்
ஆடிடும் நடன நளிர்ப்பாய்
இசைத்திடும் நாதங்கள் மெட்டாய்

போனதே
என் காதல்
காற்றாய்

என்னை நீ
வாசிக்காமல் போனதில்
கவலைப்பட்டதில்லை நான்

உனக்காகவே
என்னை மொழியாக்கி
எழுதிய கவிதையை
நீ கிழித்தெறிந்ததில்தான்
கண்ணீர் சிந்தினேன்

உன்னால் முதல்தரம்
என் கவிதைகள்
அப்படி என்னதான்
பாவம் செய்தது

உன்னால் பாவமாக்கப்பட்ட
எனக்கு பிறந்ததை தவிர
உன்னைச் சுமந்தே
சுமை தாங்கியான என் இதயம்
ஏன் நீ இறங்கியதும்
இப்படி ஒற்றைக் காலில் நிற்கிறது

யார் யாரோ
என்னை பறித்த போதெல்லாம்
உன்னோடுதானே இருந்தேன்
எப்படி முடிந்தது
என்னை வேரோடு பிடுங்கி
எறிந்துவிட்டு போக

என்னைப்போல்
உனக்காக யாருமில்லை என்றாய்
உண்மைதான்
உன்னைப்போல் யாரும்
என்னை பொய்சொல்லி ஏமாற்றியதில்லை

என் விழிகள்
கனவில் எழுதிய கவிதை
ஒன்று காணாமல் போனது
கண்டு கண்ணீர் விட்டது...

ஒரு வேளை என் இதயம்
என் உயிரில் வரைந்த ஓவியம்
ஒருகணம் மறைந்தால்
என் இதயம் துடிப்பை
அல்லவா நிறுத்தும்

படிப்பதற்கு சில SMSகளை தந்த நீ
பார்த்துக் கொண்டிருப்பதற்கு – உன்
புன்னகை முகத்தை தந்த நீ
விழிப்பதற்கு உன் இரு கண்களை தந்த நீ
நான் என்னை வெறுப்பதற்கு – ஏன்
ஒரு கீசா
நஞ்சு தரமுடியாது?

உண்மையை சொல்லுகிறேன்
உன்னை எனக்கு பிடிக்கும்
உன் உறவுகளையும் பிடிக்கும்
உன்னால் நான் அடைந்த
அந்த சந்தோசங்கள் கூட
இன்று
என்னை நினைத்து ஏங்குதடி

காரணம் எனக்கான தேவதை நீ
ஏசாமல் பேசாமல் மௌனிப்பதை பார்த்து
உன்னால் கிடைத்த சந்தோசம் பாதி
உன்னால் கிடைத்த கண்ணீர் பாதி
கடைசியில் கைவிட்டு செல்லாதே

மண்ணுக்கு அனுப்ப
மருந்தொண்டு தா, பெண்ணே
நிம்தியாய் சென்று விடுவேன்!
மீண்டும் ஒரு ஜென்மம் இருந்தால்
சேர்ந்து வாழ்வோம்
சிறகுள்ள பறவைகளாக.

நினைவுக்கு நீயே கண்ணாடி
நிலைகெட்ட பெண்ணின் முன்னாடி...!
அன்புக்கு நீயே உயிர்நாடி
அணைக்க மறந்தாய் பின்னாடி...! (நினைக்க மறந்தாய் பின்னாடி)

தலைமுதல் கால்வரை தழுவ நினைத்தேன்....
தடைவரும் என்று நீ விலக நினைத்தாய்..._என்
கால்கள் செல்ல தூரம் தொல்லை..._உன்
கண்கள் வந்து காணவில்லை...!

மங்கள நாளும் நமக்கு இங்கு இல்லை _நீ
குங்குமம் தந்த நாயகன் இல்லை...!
போராடும் என் வாழ்வில் ஓடோடி வந்தாய்...
நீரோடும் கண்ணுக்கு ஆறுதல் தந்தாய்....!

உறவென்று சொல்லி உரிமையாய் அழைத்தாய்
துணையின்றிபோக தனிமையில் தவித்தாய்...!
ஆயிரம் ஆசைகள் நினைவினில் வளர்த்தாய்
அன்பென்று சொல்லி அழகாய் நடித்தாய்...!

கண்கள் கதை பேசும்
கற்பனைகள் வழிந்தோடும்.
கனவுகள் இமை தேடும்..
கவிதைகள் சுவை சேர்க்கும்.

தூக்கம் மறந்து போகும்..- அன்புத்
தொல்லைகள் சுகமாகும்..
ஏக்கம் தினம் கூடும்..
எல்லைகள் இனி விலகும்..

தனிமையில் மனம் பேசும்..-கணம்
தவிப்பதே யுகமாகும்..
இதயங்கள் ஒன்றாகும் - காதல்
இனித்திடும் வலியாகும்..

நீ சொற்கள் நிறுத்தி
பார்வை தொடங்கியதும்
கவிதை களைந்து
நிர்வாணமாகிறது காதல்!

*

இரண்டு முத்தங்கள் கொடுத்து

இனிப்பானதை எடுத்துக்கொள் என்றாய்.

இயலாத செயலென

இரண்டையும் திருப்பிக் கொடுத்தேன்.

*

யாவரிடமும் இயல்பாய்ப் பழகும் உனது சொற்கள்

எனது நுண்விருப்பங்களை அறிந்து கொள்ள

என்னிடம் மட்டும் வேவு பார்க்கின்றன.

எப்பொழுதும் அளந்தே பேசுபவன்

உனது சாமர்த்தியங்களை சாத்தியப்படுத்துவதற்காகவே

அளவின்றி பேசுகிறேன்.

*

உனது பார்வை மலரும்பொழுதெல்லாம்

எனது விழிகளை வண்ணத்துப்பூச்சிகளாய் மாற்றிட

சிறகடித்து தவிக்கும் இமைகள்!

*

தனியே நீ முணுமுணுக்கும்

இனிய பாடல்கள்

இசைத்தட்டில் ஒலிக்கையில்

இனிமை இழப்பதேன்?