எங்கள் படுக்கையறைக்குள்
நீ நுழையும்போது
கதவுகளைத் தட்டவேண்டும்
என்பதில்லை

ஒரு நூலகத்திற்குள்
நுழையும் சுவாதீனத்துடன்
நீ தயக்கமின்றி
உள்ளே வரலாம்

நாங்கள் முத்தமிட்டுக்கொள்ளும்போது
நீ ஜன்னலுக்கு வெளியே
பார்க்கவேண்டும் என்பதில்லை

ஒரு முத்தம் எவ்வளவு
வாதையுடன் இடப்படமுடியும்
என்பதை நீ பார்ப்பதற்கு
இதுதான் சந்தர்ப்பம்


நாங்கள் அணைத்துக்கொள்ளும்போது
நீ யாரையோ அணைத்துக்கொண்டதை
நினைக்க வேண்டியதில்லை

எங்கள் அணைப்புகளின்
ரகசிய ஒப்பந்தங்கள்
உன்னால் படித்தறிய இயலாதவை

வேட்கையில் எங்கள்
முகங்கள் சிவக்கும்போது
நீ அவ்வளவு மௌனமாக
இருக்கவேண்டும் என்பதில்லை

வேட்கைகளின் குளறுபடிகள் பற்றிய
ஒரு சிறந்த வர்ணனையை
நீ எங்களுக்காக வழங்கலாம்

நாங்கள் ஆடைகளைக்
களைந்துகொள்ளும்போது
நீ கண்களை மூடிக்கொள்ள வேண்டும்
என்பதில்லை

எங்கள் திறந்த உடல்களின்
காயம்பட்ட நிழல்கள்
அந்தச் சுவர்களில்
நிம்மதியற்று அலைவதை
நீ பார்க்கலாம்

நாங்கள் மூர்க்கமாகப் புணரும்போது
உன் ரத்த நாளங்கள் சூடாகி
நீ அமைதியிழக்க வேண்டியதில்லை

ஒரு கிளாஸ் தண்ணீர் அருந்து
நாற்காலியில் அமர்ந்துகொள்
டிஸ்கவரி சேனலின்
ஒரு வேட்டைக் காட்சியைப்
பார்ப்பதுபோல
அவ்வளவு விலகலுடன்
ஒரு பிம்பத்தைப் பார்பதுபோல
பார்க்கத் தகுந்ததுதான் அது

நாங்கள் தளர்ந்து விழும்போது
நீ அத்தனை தனிமை உணர
வேண்டியதில்லை

நாங்கள் அதைவிடவும்
தனியாக இருந்தோம்
எதுவும் அற்றவர்களாக
இனி எப்போதும்
மீளமுடியாதவர்களாக