நேரம் வரும்பொழுது நெருங்கி வா
பாவம் என்று பார்த்தால் பழிப்பார்
கோபம் கொண்ட நெஞ்சம் உலகறியும்
நீ சாணக்கியனாகும் நேரமிது!
நான் ரோஜாப்பூவை
காதல் செய்கிறேன்
அவ்வாறு இருந்தும்
ரோஜா என்னை தன்னுடைய
இதழால் அலங்கரிக்க
பயப்படுகிறது
எங்கே நான் அழகாகி
விடுவேன் என்றா? - இல்லை
ரோஜா இதழ் எனக்கு பட்டு
வலிக்கும் என்றே...!
எதை எதையோ தேடும் காதல்களுக்குள்.....
சில காதல்கள் அற்புதமானவை.
தன் மனதில் நின்றவளின்
இதயத்தை மட்டும் தேடுபவை....!!
என் காதலும் அது போலத்தான் பெண்ணே!!
உன் நளினங்களை மட்டுமல்ல...
உன் கோபங்களையும் ரசிக்கிறேன்..
சித்திரங்கள்!! சிலைகள்!!
உலகத்தின் அனைத்து அற்புதங்களும்
நீ தான் எனக்கு!!!
விலை மதிப்பே இல்லாத
பொக்கிஸமாய் நினைக்கிறேன் உன்னை.....
ஒவ்வொரு நொடிகளையும் எண்ணுகின்றேன்!!...
உனை கைபிடிக்கும் நாளுக்காக...
என் மரணத்தில் கூட
அழுது விடாதே.
உயிர்த்தெழுந்து விடப்
போகிறேன் என் விரல் கொண்டு..
உன் கண்ணீர் துளிகளை துடைக்க ...!
கண் சேர்த்துப் பார்த்த காதல்..
என் மனதோடு மறித்துப் போகிறது...!
மறந்தும் வருந்தாதே...
உன் மலர் முகம் வாட மறுக்குமென் நெஞ்சு...!
ஒரு மலர் மட்டும் வைத்துவிடு
என் கல்லறையின் மீது
உன் நினைவோடு கனக்கும் என் நெஞ்சு
உன் வாசம் சுமந்து போகும்..!
உரச உரச வருகுது நெருப்பு...
உன்னைப் பார்த்ததும் வருகுது சிரிப்பு...
ஆடை இல்லா மேனியை
ஆளும் சக்தி எனக்கில்லை.
நான்கு சுவர்களின் மத்தியில்
கூட்டம் போட்டு பேசுவோம்.
நீயும் நானும்.. சேரும் காலம்.
வரும்.. வரும்.. வரும்.
காதல் வசனம் பேசமுன்
காமம் பற்றி பேசுவோம்.
வீசும் காற்றை தூது சொல்ல...
பேசும் உயிரைக் கொடுத்திடுவோம்.
காதல் என்ற பூஜை அறையை
காம நூலாய் மாற்றிடுவோம்.
இதய அறையில் குடி கொண்டு...
இரவு இன்றி வாழ்ந்திடுவோம்.
ராகம் கேட்டு பாடமுன்
ராசிப் பலனைப் பார்த்திடுவோம்.
பூசும் மஞ்சள் கிண்ணத்தில்...
புதிய உலகம் படைத்திடுவோம்.
உலகை ஆளும் சக்தி எல்லாம்
உனக்கும் எனக்கும் பாதி பாதி.
உள்ளம் கவர்ந்த காதலனாய்...
காலமெல்லாம் நீ வேண்டும்.
என்னுயிரை எடுத்து தந்துவிட்டேன்
எனக்கு நீ... தான் நீதிபதி.
காதல் என்னும் சின்னத்தில்...
இருவர் நாமம் பதியட்டும்..
என்னடி பெண்ணே
எது உந்தன் காதல் அகராதி
விளங்காது விழி பிசுங்கி நிற்கும்
விடலை ஆண்யாதியில் நானும் ஒருவன்...
கழிவு என்று தூக்கிப்போட்ட
காகிதத்தை கூட சேகரித்தாய் பொக்கிஷம் என்று
காதல் ஜனனித்த முதல் மதங்களில் .....இன்று
கழிவு நீ என்று என்னையே தூக்கிப்போட்டாயே!!!
என்னடி நியாயம் இது ? !!
எங்கு நான் போய் சொல்ல ?
காதல் கண்களில் ஜனனிகிறது,
கண்ணீரால் அவ்வலியை இறக்கி வைக்க முயன்றாலும் ,
இதயத்தை குடைகிறது.....
இனிமையை கலைக்கிறது...
இக்கரை இருந்தவரை என்னிடம்
சக்கரை போல் இனிய காதல் கதை சொன்னவள்
அக்கரை சென்றதும் அடியேனை மறந்தாளே
எக்கரை போய் இதை நான் சொல்ல
கவிஞன்கள் பல முன்மொழிந்தனர் _தம்
கவிக்கு முகவரி தந்தது கன்னி என்று _இன்று
இக்கவியில் நான் முன்மொழிகிறேன்
என் கல்லறைக்கு வழிமொழிந்தது கன்னியே...
என் காதல் தேவதையே....
காதலை மட்டும் ஆயுதமாக்கி
காணுகின்ற பெண்களையெல்லாம்
காமக் கழியாட்டத்திற்காக
காது குத்த நாடுகிறாய்...
மலர்விட்டு மலர் தாவும் வண்டாய்
மங்கையர் மனங்கவர்ந்து
மட்டற்ற மகிழ்ச்சியும் அதில் கண்டு
மதி கெட்ட வழியில் தொடர்கிறாய்
கன்னி அவளின்
கருணை உள்ளம் மயங்கிட
கதிரவனாய் காட்சிதந்து
கண்ணனாய் நீயும் மாறுகிறாய்
உன்தேவை தீருமட்டும்
உத்தமனாய் ஒப்புவித்து
உறிஞ்சி நீயும் அருந்திவிட்டு
உத்தரவு பெறுகிறாய்
உத்தமியான பெண்ணவளும்
உணராத திருவிளையாடலில்
உழைச்சலையும் தான்பெற்று
உயிரையும் விடுகிறாள்
எதுவும் அறியாப்பாலகனாய்
எட்டி நின்று முகம் நிறுத்தி
எங்கு இருக்கிறாள் இன்னொருவள்
என்றல்லவா தேடுகிறாய்
காமம் உன் கண்ணை மறைக்க
காதலுக்கு துரோகம் செய்து
காமுகனாய் வலம்வரும்
காடயனாம் நீ அல்லவா
தெருவெங்கும் தினம் தோறும்
தொலை பேசித் தொடர்ந்தவளே..
துணையென்று வந்து விட்டு
துயர் தந்து விலகலாமோ..??
பருவங்கள் கடந்தது உன்
பாசம் என்று சொன்னவளே..
பாதி வழியில் நீ இன்று
பாதை மாறிப் போகலாமோ..??
உருவங்கள் ஓட்டாதென்று
உதறிப் போனவளே - என்
உணர்வுகளில் இன்னும் நீ
ஒன்றித்து வாழ்வதேனோ..??
கிரகங்களால் கேடு என்று
கண்ணீரால் கரைத்தவளே - பரி
காரங்கள் சொன்னபின்பும் உன்
காதலை நீயே கொல்வதேனோ..??
கண்களால் என்னை மயக்கி
காதல் வலையில் சிக்க வைத்து
நிமிர்ந்து நின்று
உன்னைக் காதலித்தேன்
உனக்குள் முக்கோண காதல்
இருப்பது தெரியாமல்
தெரியாமல் கைப் பிடித்தேன்
தேய்ந்து போனது நம் உறவு
தவறே செய்யாத எனக்கு
நீ கொடுத்த தண்டனை தனிமை